[Kwetsbaar] Over het moeilijke traject van mijn gezondheidsmissie #11

Shownotes

Niet elke aflevering gaat om het delen van mijn expertise, soms voel ik dat ik de behoefte heb om iets kwetsbaar te vertellen zodat je begrijpt waarom ik doe wat ik doe. Verhalen van échte mensen raken namelijk altijd meer dan alleen maar tips en adviezen. En geloof me: het was geen evident traject. De voorbije jaren waren hobbelig en vaak twijfelachtig. Maar ik ben zo trots en blij dat ik doorzette: want vanmorgen werd ik wakker met 60.000 volgers op ⁠Instagram⁠ en hoewel dit getalletje me niet definieert is het als een soort van afronding van een gigantische transformatie waar ik al jaren doorga: ik neem je mee!

Waar ik naar verwijs:

– Ik verwijs naar de ⁠Rebels Only Podcast⁠ die enkel nog te bekijken/beluisteren is op YouTube

– Luister aflevering 1, 2 en 3 waarin je hoort hoe mijn gezondheidsmissie initieel startte

– Wachtlijst darm detox: ⁠hier⁠ aanmelden

– Laat je graag een reactie achter? Ik ben blij je te lezen hieronder of mail me op elke@gutness-lifestyle.com

Je steunt me enorm door via Spotify een 5-sterren-review achter te laten.

Podcast in tekstvorm

 Ik klikte deze ochtend de Instagram app open en ik zag de teller op 60.000 staan, OMG. Hoewel ik na jaren ondernemen geleerd heb dat getallen in de vorm van volgers, likes en omzetten mij helemaal niet definiëren, werd ik wel geraakt én uitgenodigd om stil te staan bij mijn eigen traject vandaag. Dus mijn geplande aflevering over soja moet even wijken voel ik. Want toen ik een half jaar geleden mijn oude Instagram account van onder het stof haalde om opnieuw te beginnen posten stonden daar 7000 volgers. Mensen die me de afgelopen jaren waren beginnen volgen toen ik nog Elke van Gutness was in plaats van Gutness met Elke. Het is een kwetsbaar verhaal, want mijn voedingsmissie liep niet van een leien dakje. Die meer dan 40 000 nieuwe mensen die in amper 6 maanden de weg naar mij vonden neem ik echt niet vanzelfsprekend. Want deze nieuwe mensen zien de kennis en het vertrouwen van een vrouw die dit pad al tien jaar bewandelt. Maar zij zien niet de weg ernaar toe. En omdat Instagram al genoeg picture perfect verhalen deelt, vind ik het tijd om vandaag stil te staan bij mijn niet zo evidente gezondheidsmissie.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen in dit verhaal omdat het zoveel wendingen kent, maar op mijn persoonlijke tijdlijn zijn er twee periodes die mij getekend hebben voor het leven: de vrouw die ik vandaag ben, die kon ik worden omdat ik door diepe dalen ging. Zo gaat dat meestal in het leven: pas als de pijn groot genoeg is voelen we genoeg kracht om te transformeren en bij mij was dit niet anders.

Die eerste transformatie gebeurde tien jaar geleden, ik vertelde je er al iets over in de vorige afleveringen dus ik wil niet zozeer stil staan bij mijn 28-jarige versie die voor het eerst een visie ontwikkelde over voeding in relatie tot energie en darmen. Dat heb ik al uitvoerig gedaan in aflevering 1, 2 en 3.

Het verhaal dat ik hier nog niet gedeeld heb gaat over een veel recentere crisis. Een crisis die veel langer duurde omdat het veel dieper ging dan het besef dat mijn lichaam uitgeput en chronisch ziek was. Die tweede grote transformatie was eveneens een diepe identiteitscrisis maar deze keer leek het erop alsof ik helemaal moest sterven, figuurlijk dan. Ik noem het wel eens mijn dark night of the soul. De aanloop naar die crisis was de coronapandemie. Ik moet zeggen dat ik het lastig vind om hierover te praten, want ik vermoed dat mijn hele systeem dit nog steeds als één van de meest traumatische ervaringen uit mijn leven heeft opgeslagen.

En iedereen die luistert herinnert zich die periode, want het heeft ons ergens allemaal getekend…

Maar wat er toen in de wereld gebeurde heeft mij als mens geraakt tot in het diepste van mijn kern. Ik werd plots wakker in een wereld die precies niet meer de mijne was. Ik begreep niet hoe we zo verdeeld werden, ik werd gecensureerd op sociale media wanneer ik mijn volgers voedingstips gaf om hun immuunsysteem te boosten. Alsof ik een gevaar was voor de volksgezondheid omdat ik kritisch was over de farmaceutische propaganda. Ik moet zeggen dat ik dit zelfs nu met een bang hart uitspreek, want ik ben in die periode uitgespuwd door het grootste deel van de wereld. Nét daardoor voelde ik dat er meer aan de hand was en ik ben toen gaan onderzoeken hoe het hele systeem in elkaar zit en waarom we zo eenzijdig geïnformeerd worden over gezondheid. Waarom alle wegen leiden naar het kapitalistische systeem en er geen ruimte is voor andere opinies. Omdat ik in die periode niet wist hoe ik mijn energie moest kanaliseren heb ik een podcast gemaakt met de naam Rebels Only. Daar gaf ik alle experts die in de media gecensureerd werden een podium: dokters, wetenschappers, gedragspsychologen, financiële experts… Allemaal mensen die samen met mij de puzzel van “het andere verhaal” brachten in een periode waar geen ruimte leek te zijn hiervoor. Ik was als een vechtende leeuwin en werd een echte rebel. Zo ging ik winkelen zonder mondmasker en ging ik in discussie over medische vrijheid als ik daarover aangesproken werd. Op die manier werd ik de heldin van een groep mensen die er net zo over dachten, terwijl de andere groep mij verafschuwde voor mijn zogenaamde egoïstische gedrag.

Wat ik echter probeerde was een statement maken: ik wilde mensen bewust maken, informeren, kritisch laten zélf nadenken. Het was een periode die me ongetwijfeld in een soort van overlevingsmodus duwde omdat ik het gevoel had dat ik het moest opnemen tegen de rest van de wereld. Als ik er nu naar terugkijk dan zie ik vooral héél veel mensen die een crisis tegemoet gingen vanuit hun eigen allerbeste intenties. Uiteindelijk geloof ik dat de meeste mensen deugen. Alleen voelde ik toen alleen maar verdeeldheid en probeerde ik het op te nemen voor de groep die niet gehoord werd. De Rebels Only Podcast ging daardoor na één dag zo viraal dat ik “die met de vlechten en haar lolly” werd. Ja, dat was de cover van mijn podcast: ik had twee vlechten in mijn haar en likte aan een lolly, een beeld dat velen was bijgebleven. Als je nu benieuwd bent naar die podcast, check dan eens mijn YouTube kanaal, dat is de enige plek waar de afleveringen nog te vinden zijn. Ik link het ff in de shownotes voor de geïnteresseerden.

Maar wat ik met dit verhaal wil duidelijk maken is dat niet alleen de wereld in crisis was, maar ook mijn hele identiteit. Ik wist niet meer wie ik kon of mocht zijn, het was alsof mijn waarheid gevaarlijk was. En hoewel ik me gesteund voelde door een groep van zo’n 6000 warme volgers op mijn persoonlijk Instagram account en mijn man, was ik diep vanbinnen enorm eenzaam en bang. Want in wat voor wereld liet ik mijn kinderen opgroeien?

We hebben oprecht overwogen om uit het systeem te stappen. Weg van alles. Want ik verloor niet enkel mijn identiteit, maar ook mijn drive om te ondernemen. Toen ik begreep hoe de financiële wereld in elkaar zit en hoe geld onze wereld kapot maakt, verafschuwde ik mezelf omdat ik ook geld verdiende met gezondheid. Mijn vriendinnen probeerden me op het hart te drukken dat mijn geld op een zuivere manier verdiend werd, maar ik zat zo vastgeroest in het verhaal dat élk onderdeel van het kapitalisme slecht was dat ik er niet langer een onderdeel wilde van zijn. Het leek allemaal zo zinloos. Hoe kon ik nog iets betekenen in een wereld waar ik gecensureerd werd met mijn boodschap en waar zij die wél een stem kregen in de politiek, de media en alle andere platformen ondertussen aan de top stinkend rijk werden van hun miljoenen vaccins, betaald door overheidsgeld. Het enige wat ik zag was dat ik keihard moest werken om mijn gezonde bakmixen te verkopen en werd gezien als “zij met haar dure bakmixen” (want ja, helaas is gezonde voeding nog steeds duurder dan ongezonde voeding) terwijl de overheid sloten geld investeerde in de faramacie. Want ja, dat is het uiteindelijk: de vaccins werden betaald door de belastingsbetaler, iets waar ik helemaal niet achter stond maar ik had helemaal niets in de pap te brokken. Je voelt het, dit was een heel bittere pil om te slikken. Ik verloor mijn identiteit als gezondheidsexpert, als inwoner van dit land en als goedgelovige wereldburger, als ondernemer die geld verdiende met gezondheid, … Ik zat dus compleet vast.

In al die dualiteit en het innerlijke gevecht ging uiteraard maar één echt gevecht schuil: het gevecht met mezelf. Ik snapte in 2023 dat het eigenlijk niet zozeer over de wereld ging, maar over mezelf. Omdat alles wat ons raakt in de wereld eigenlijk altijd over onszelf gaat. Het was de start van een diepe innerlijke reis. Ik wilde ontdekken wie ik was zonder al mijn labels: wie was ik écht als ik alles durfde loslaten.

En dat deed ik dus. Ik liet al mijn titels los, stopte met mijn bedrijf en liet mijn team gaan: mensen die ik trouwens heel graag zag, wat een pijnlijk proces was. Klaar voor de leegte. Om mezelf opnieuw uit te vinden.

Dat proces heeft zeker een jaar geduurd. Ik gaf mezelf de toestemming om nieuwe dingen te doen. In die periode heb ik een opleiding tot astroloog gevolgd, een andere passie van mij. Waardoor 2024 zo’n beetje het jaar werd van alles loslaten zonder te beslissen wat ik wilde doen, experimenterend met nieuwe dingen zoals workshops en het geven van readings. In die periode liet ik dus ook alles los van voeding. Inclusief voor mezelf; Het kon me allemaal wel gestolen worden en ik dacht vooral dat mijn innerlijke reis belangrijker was dan letten op mijn voeding.

Eind 2024 kwam ik op het punt dat ik er genoeg van had. Ik had genoeg van de besluiteloosheid in mijn leven. Ik had genoeg van ongezond eten want ik werd terug moe en kreeg opnieuw psoriasis. En ik had vooral genoeg van mijn eigen zwart-wit denken. Omdat ik tijdens al dat innerlijke werk ook een tijdje in begeleiding ging bij een boeddhist, zag ik hoe die verdeeldheid alleen maar in mezelf zat en dat de wereld daarbuiten een plek is waar altijd goede en slechte dingen zullen gebeuren zonder dat ik daar iets hoef aan te veranderen. Ik vind boeddhisme een heel interessante filosofische benadering van het leven omdat de boeddhist het leven ziet als een rivier met rotsblokken die als hindernissen op je levenspad liggen. Maar de boeddhist voelt zich niet geneigd hiertegen te willen vechten. Hij observeert het en gaat dan gewoon verder, mee met de stroom van het leven.

Dus ik belandde op een punt waar ik kon zien dat we in een kapitalistisch systeem leven, dat gezondheid een thema is waar veel verwarring over bestaat, dat sommige mensen me leuk vinden en ander niet. Maar dat ik daar eigenlijk niets hoef over te vinden. Want wie in zijn eigen kracht staat als mens, laat zich niet definiëren door het wereldtoneel of de oordelen van anderen. Die staat daar, met twee voeten stevig in de grond. En wandelt zijn eigen pad. Vanuit zijn of haar eigen gevoel.

Dat ben ik dus gaan doen. Ik kon heel neutraal kijken naar alles wat ik de afgelopen tien jaar heb gedaan als voedingsdeskundige. Omdat ik zelf toe was aan een nieuwe detox voor mijn eigen gezondheid na zo zoekende te zijn, stelde ik de darm detox samen. Ik schrapte al mijn oude voedingsprogramma’s en ging naar de eenvoud: één programma dat de essentie brengt. Na twee weken op mijn eigen detox was de psoriasis alweer weg en kreeg ik ook mijn zin in ondernemen terug.

Ik gaf mezelf ook de toestemming om terug geld te verdienen met mijn missie. Want ik kon de oordelen loslaten die vastkleven aan het verdienen van geld met gezondheid. In de ideale wereld is gezondheid gratis, of iets waar de overheid voor zorgt. Maar ik weet dat we niet in de ideale wereld leven. En dat ik met mijn hand om mijn hart er het beste van te maken heb in dit systeem.

Dus het raakt me dat ik vandaag, 6 maanden nadat ik hélemaal terug voluit voor Gutness ging als Gutness met Elke, zoveel mensen de weg hebben gevonden. Het voelt namelijk als de afronding van een diep innerlijk proces, als de transformatie die zich manifesteert in iets wat energetisch gevoeld wordt door velen.

En uiteraard blijf ik delen wat er allemaal fout loopt: bewustwording brengen is mijn werk. Zelf kan ik dat vrij neutraal delen en hangt er niet meer zo’n zware lading aan als voorheen. Het maakt mensen duidelijk waarom de winkelrekken vol liggen met voedsel dat ons op de lange termijn ziek maakt. Als je niet begrijpt hoe de wereld in elkaar zit, dan kan je ook niet begrijpen waarom het is toegelaten dat deze voeding in onze winkelrekken ligt. Daarom ben ik mijn video’s beginnen maken over hoe het systeem in elkaar zit, wat trouwens mijn meest gedeelde video’s zijn. Ergens doe ik dus nog steeds hetzelfde dan in corona. Alleen is de vechtende rebel wat zachter geworden, is ze neutraler in haar verhaal en wil ze zich eigenlijk vooral focussen op de oplossing in plaats van op het probleem. Want ik heb het al vaker gezegd: we kunnen in ons eentje niet de hele wereld veranderen, wel kunnen we samen vele zaadjes planten door zélf de verantwoordelijkheid op te nemen voor onze gezondheid.

En dat is wat ik hier doe: ik wil jou leren hoe jij het systeem niet langer nodig hebt om een gezond en krachtig mens te worden. Uiteraard mag je beroep doen op het systeem indien je het nodig hebt, want laat me duidelijk zijn dat ik blij ben dat er ziekenhuizen en dokters zijn die mensenlevens redden als je een verkeersongeval overleeft. Maar qua levensstijl ben ik er niet van overtuigd dat we ons volledig tot het systeem te wenden hebben: ik geloof in onze zelfredzaamheid als we begrijpen dat pure voeding en een stressvrij leven de écht sleutels zijn tot een zinvol, gezond leven.

En zo opent zich vanzelf het verhaal naar mijn tattoos. Ik was nooit een meisje van tattoos, wel was ik altijd een grijze muis omdat ik probeerde flink te zijn, niet op te vallen. Mijn identiteitscrisis was als een enorme ontwaking voor mij. Het laten horen van mijn stem terwijl de meeste mensen dit niet durfden in een gecenstureerde wereld was bevrijdend, maar de échte transformatie gaat over ik die de kracht vond om mijn ding te doen, los van de wereld. De vlinder op mijn borst is een dagelijkse reminder dat ik echt vrij ben. En de yin en yang tattoo op mijn arm die toont dat er geen licht is zonder donker dus dat we beide zijden te aanvaarden hebben. Maar het toont ook dat er altijd licht is in het donker en donker in het licht, kijk maar naar de puntjes in de symbolen van yin en yang. Zo kijk ik tegenwoordig naar het systeem: het systeem waarin we leven is op vele vlakken een donker systeem, maar het wordt gedragen door mensen met goede intenties. De juf op school die mijn kind helpt omdat het systeem niet gebouwd is voor zijn sensitieve systeem: deze juf is een lichtpuntje en maakt er het beste van in dit systeem. De verpleegster op de afdeling oncologie is een lichtpunt wanneer ze met een glimlach de kankerpatiënten verzorgt. De ondernemer die vrouwen leert hoe ze financieel onafhankelijk kunnen worden, zélfs als dit gebeurt met geld waarvan ik vroeger dacht dat het niet deugt, toont ons hoe geld energie is. Een middel om iets waardevol mee te doen in plaats van een doel op zich of om macht te bekomen.

Ik kan zo wel nog even doorgaan. Maar voor nu wil ik vooral zeggen: dankjewel dat je volgt, de weg vond en luisterde naar mijn kwetsbare verhaal. De podcast over soja staat al helemaal klaar voor jou.

Hoewel mijn verhaal persoonlijk is, geloof ik dat het heel herkenbaar is voor velen. Ik hoor heel graag van jou wat het met je deed. Tot volgende week!